/چنانچه نقل شده، حضرت زینب (سلام الله علیها) در کودکی- در حالی که هنوز چهار سال بیشتر نداشت- هنگامی که مادرش حضرت زهرا (سلام الله علیها) در مسجد رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در دفاع از حقوق حضرت علی (علیه السلام) و فدک خطبه خواند، حاضر بود و خود یکی از راویان این خطبه به شمار می آید، چنانچه ابن عباس در این مورد نقل کرده است: «حدیث کرد عقیله ی ما زینب (سلام الله علیها(«. آن مکرمه از مادرش آموخت که چگونه باید در مقابل دشمنان ایستادگی کرد و
آنها را رسوا نمود. او آماده می شد مانند مادرش زهرا که با سخنانش ظالمان و غاصبان حکومت را رسوا ساخت و از ولایت- همسرش علی (علیه السلام(- تا پای جان دفاع کرد، او نیز با سخنان خود در بازار کوفه و کاخ ابن زیاد (لعنة الله علیه) ظلم و جنایت آنها را برملا سازد و از اسلام و ولایت دفاع کند.(1)
بنابراین آن حضرت (سلام الله علیها) نیابت داشته از طرف مادر خود، چنانچه از هر حیث در مقام نیابت ایستادگی نمود، حتی در آخرین وداع خود با امام حسین (علیه السلام(، گلوی برادر را به نیابت از طرف مادر بوسید.
پس از هر حیث از طرف مادر نایب شده:
1- در نگهداری برادر
2- در تحمل آن همه مصیبت ها که به واسطه ی آن صبر و شکیبایی، دین را نگهداری نمود.
3- در نگهداری و حفظ خانواده محمدی (صلی الله علیه و آله)
4- در احتجاج نمودن با خصم در کوفه و شام برای اثبات حقانیت اهل بیت
آیت الله جزایری در ادامه می فرماید: پس به واسطه ی این امور به «نائبة الزهرا» ملقب شد، که اگر زینب (سلام الله علیها) آن مصائب و بلاها را تحمل نمی کرد، اسلام به طور کلی نابود می شد؛ زیرا زمامداران امور مسلمین به راهی می رفتند که مردم را از اهل بیت بیزار و دور نموده و با اعمال خود تیشه به ریشه ی اسلام می زدند.(2)
1) اسدی، اکبر و مهدی رضایی، زیباترین شکیب، ص 22.
2) خصائص الزینبیه، ص 32.
