أتَنسی و هل یُنْسی وُقوف نسائکم
لَدی ابنِ زیادٍ إذْ أماطَ حِجابَها
وَ عمّتُک الحَوراء أنّی تَوَجَّهَتْ
رَأتْ نائباتِ الدَهرِ تَقْرعُ بابَها
فما زینبٌ ذاتُ الحِجال و مَجْلساً
به أسمَعَ الطاغی عِداها خِطابَها
لَها الله مِن مَسْلُوبةٍ ثَوبَ عِزّها
کَسَتْها سِیاطُ المارِقین ثیابَها
تُعاتِبُ آساداً فُنُوا دونَ خِدْرها
تَخوضُ المنایا لو یَعُون خِطابَها
بَنی هاشمٍ هُتِّکْنَ مِنکمْ حَرائرٌ
حَمیْتُم، بِبیض المُرهَفات قُبابَها
«آیا وقوف زنان اهل بیت را در مجلس ابن زیاد از یاد برده‌ای که حجاب از آنها برگرفتند، چگونه می‌توان چنین صحنه‌هایی را فراموش کرد؟
ای امام هدایت! آیا عمه‌ات حورا را از یاد برده‌ای که به هر طرف رو می‌کرد پتک کوبنده حوادث را می‌دید که بر او فرود می‌آید؟
زینب پرده‌نشین را چه شود که به مجلس حقیر یزید وارد گشته تا بدین وسیله خطابش را به گوش دشمنان طاغی برساند؟
خدا به فریاد آن بانویی رسد که جامه عزتش از او سلب شده و اکنون تازیانه خارج شدگان از دین به مثابه جامه اوست.
زینب سلام‌الله‌علیها قهرمانان و شیرانی را که به کام مرگ فرو رفته‌اند مورد عتاب قرار داد، چرا که اکنون دیگر مدافع او نیستند، ولی آیا آن خفتگان در خاک را یارای شنیدن عتاب زینب سلام‌الله‌علیها هست؟
ای بنی‌هاشم! اینک زنان آزاده‌ای از شما هتک حرمت شده‌اند که شما پیش‌تر با شمشیرهای صیقلی به حمایت از آنها می‌پرداختید.»
شیخ عبد الحسین بن احمد شکر
***
