زمان مطالعه: < 1 دقیقه
در خزیمیه یک منزلی مدینه یک شبانه روز اقامت کردند و صبحگاه زینب کبری علیهاالسلام خدمت برادر رفت و عرض کرد: دیشب که از خیمه بیرون رفتم، هاتفی این اشعار را می خواند:
الا یا عین فاحتفلی بجهد
و من یبکی علی الشهداء بعدی
علی قوم تشوقهم المنایا
بمقدار الی انجاز وعد
ای دیده فراوان اشک بریز و کیست که بعد از من بر شهداء گریه کند؟
اشک بریز بر سوک آن قومی که قافله ی مرگ آنان را نرم و آرام به سوی قربانگاه و وعده گاه می راند.
حضرت زینب علیهاالسلام از این اشعار استنباط نموده که یک آینده ی پرخطری در پیش دارد.
امام حسین علیه السلام فرمود: خواهرم هر چه مقدر باشد می رسد و باید برابر مشکلات ایستادگی نمود. (1)
1) حضرت زینب کبری علیهاالسلام، ص 227.
