پس از آنکه امام حسین علیه السلام مدتی را در مکه ماندند، با توجه به اینکه عوامل یزیدبن معاویه درصدد شهادت امام علیه السلام بودند، بخاطر حفظ حرمت حرم امن الهی، در روز هشتم ذی حجه سال 60 ه.ق از مکه به طرف عراق حرکت کردند.
منازلی را که امام علیه السلام همراه با اهلبیت خویش تا کربلا طی کردند عبارتند از: تنعیم، صفاح، ذات عرق، خزیمه، زرود، حاجز، ذوحسم، ثعلبیه، شقوق، زباله، بطن العقبه، شراف، بیضه، رهیمه، قادسیه، عذیب، قصر بنی مقاتل، روستاهای کربلا، کربلا. (1)
اگر افراد کاروان را در نظر بگیریم که تشکیل شده اند از: طفل شش ماهه، کودکان سه چهار ساله، زنان و دختران اهلبیت علیهم السلام و… متوجه می شویم که این افراد چه خستگی و رنج و سختی کشیده، تا به کربلا رسیده اند، اما هر چه که باشد در این سفر تا کربلا، امام حسین علیه السلام آقای کاروان هستند. زینب علیهاالسلام برادران را در کنارش دارد ولی در سفرهای بعد از کربلا زینب علیهاالسلام کاروان سالار است و یکه و تنها بایستی یک کاروان اسیر را منزل به منزل ببرد و سالم به مقصد برساند و این همان است که موهای زینب علیهاالسلام را سفید خواهد کرد و کمرش را خمیده خواهد ساخت.
1) سوگنامه ی آل محمد صلی الله علیه و اله و سلم، ص 199.
