این قبه در شرق صحن اموى و کنار «باب الساعات» قرار دارد که در قرن پنجم‌هجرى ساخته شده و محل استقرار ساعت آبى مسجد بوده است.(1)
این ساعت که دوازده استوانه ی پلاستیکى مدوّر داشت و بر محورى به سقف قبةالساعات تعبیه شده بود، به وسیله ی آب کار مى‌کرد و پر شدن هر یک از این استوانه‌ها، نشانه ی یک ساعت بوده است. سازنده ی ساعت مذکور، محمد بن عبدالکریم، حارثى دمشقى بود که در بسیارى از علوم از جمله هندسه، ریاضى، نجوم و طب استاد بوده است. وى در سال 559 هجرى وفات یافت.(2)
صفدى سازنده ی آن را رضوان خراسانىِ ساعاتى دانسته، که از خراسان به شام آمده‌است.(3) گفتنى است که ساعت پیش‌گفته در زمان ملک عادل نورالدین محمود زنگى نصب شد و از آن هنگام، کسانى متولّى حفظ و اداره ی آن بوده‌اند. اکنون ساعت که در وسط صحن جامع اموى قرار دارد، از کار افتاده ولى ادوات آن همچنان بر جاى مانده است.
1) مطیع الحافظ، الجامع الأموی، ص 18.
2) نعیمی، همان کتاب، ص 114 و 115.
3) پیشین همان جا؛ ابن عمری، همان کتاب، ص70.
