در بیان فضیلت ماه محرم است که شهر الحسین است، در مقابل رمضان شهر الله. معلوم باد محرم را به واسطه ی اتصالش به حضرت سیدالشهدا، خلاق عالم، مخصوص نمود به خصوصیاتی چند:
روز اول آن، وقت استجابت دعوات و قضای حاجات [است]؛ چنان چه حدیث مذکور، مبین این مطلب [می باشد] و کذلک روز عروج ادریس به بهشت.
روز سوم آن، حضرت یوسف از چاه بیرون آمد.
روز پنجم، حضرت موسی از دریا عبور نمود.
روز نهم، در کوه طور با خدا مناجات نمود.
روز نهم، حضرت یونس از شکم ماهی بیرون آمد، و موسی و یحیی و مریم در این روز متولد شدند.
و روز دهم، شهادت حضرت سیدالشهدا اتفاق افتاد.
روز شانزدهم، بیت المقدس قبله ی نماز گردید.
روز هفدهم، عذاب به اصحاب فیل نازل شد و در روایتی زفاف حضرت فاطمه علیهاالسلام بوده [است].
[روز] بیست و پنجم، حضرت سجاد رحلت نموده [است].
این ماه را در جاهلیت احترام بسیار بوده و قتل و غارت را در آن حرام دانسته، ولی بدنفسان و منافقان امت پیغمبر آخر الزمان، در این ماه، خون دوستان و فرزندان سید بشر را حلال دانسته و هتک حرمت اهل بیت نموده [اند].
