حضرت زینب (سلام الله علیها) دیدگاهی را به ثبت رساند که محال است تاریخ آن را به باد فراموشی بسپارد؛ به گونه ای که تمامی رخدادهای مسیر قیام حسینی را به تصویر کشید، از مدینه، سپس مکه، عراق و کوفه. و تمامی جنایات کربلا را به تصویر کشید، آن تصاویر خونین منشانه از سوی اردوگاه اموی و تصاویر ایمانی و مسلمان از سوی اردوگاه حسین را ثبت کرد و صبر پیشه ساخت و در برابر آن حاکم سرکش ثابت ایستاد، همان گونه که خورشید در دیدگان نابینا ثابت می ماند و خداوند او را صبر و ثبات قدم داد و گویایی بیان را بر او ارزانی کرد و حکومت طاغوتی یزید را در هم ریخت
و همچون لقمه ای او را فرو بلعید. حضرت زینب (سلام الله علیها) هم چون اخگری در چهره های ستم پیشگان و نیزه ای در سینه ی خودکامگان بود که نسل های بعدی معنای قهرمانی و جانفشانی را از او آموختند و به خواست خداوند تا روز رستاخیز نیز معنای قهرمانی برای خشم خداوند و فداکاری در راه خدا و شهادت برای حفظ دین خدا و عشق به خدا و دلدادگی به خداوند باقی خواهد ماند. به همین دلیل، مسیر حسین (علیه السلام) از ابتدا تا انتها و تمامی جزئیات خود دعوت به سوی خداوند بلند آوازه و ستوده بود.
هنگامی که نبرد پایان یافت، حضرت زینب (سلام الله علیها) سخنانی آتشین را متوجه کوفیانی کرد که به امام حسین (علیه السلام) خیانت کردند و او را تنها گذاردند و فرمود: ای کوفیان، دم فروبندید که مردان ما را کشتند و زنان شما بر ما می گریند. ای اهل کوفه! ای نیرنگ بازان حیلت اندوز! آیا گریه می کنید؟ اشکتان خشک مباد و ناله تان خاموش مباد، مثل شما همچون پیرزن است که نخی را رشته ولی دوباره آن را پینه می کند و سوگند خویش را به فراموشی سپردید.
هان که درون شما چه بد چیزی را پیش فرستاد که خداوند بر شما خشم گرفت و در عذاب الهی جاودانه خواهید بود.
حضرت زینب (سلام الله علیها) اگر از آن سرمایه ی هنگفت، از تجارب مقاومت و مشقت را تحمل کردن، برخوردار نبود، اگر آن سرمایه ی بزرگ بصیرت و آگاهی را نداشت، هرگز در ادای این امتحان و ایفای آن نقش موفق نمی گردید.
کربلا جوهره ی شخصیت حضرت زینب (سلام الله علیها) را هویدا ساخت و پرده از شایستگی ها و خصلت رهبری او پرده برداشت، همان گونه که حضرت زینب (سلام الله علیها(، حقیقت قیام کربلا و ابعاد حوادث آن را برای جهانیان هویدا ساخت.
