– «السَّیِّدَةُ الطَّاهِرَةَ الزَّکِیَّةَ زَیْنَبُ بِنْتُ الْإِمَامِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ابْنُ عَمِّ الرَّسُولِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سلّم وَ شَقِیقَةٍ رَیْحَانَتَیْهِ لَهَا أَشْرَفَ نَسَبٍ وَ أَجَلُّ حَسَبٍ وَ أَکْمَلَ نَفْسٍ وَ أَطْهَرَ قَلْبِ فَکَأَنَّهَا صِیغَةٌ فِی قَالَبٍ ضَمَخَ بعطر الْفَضَائِلِ فالمستجلی آثَارُهَا یَتَمَثَّلُ امَامُ عَیْنَیْهِ رَمْز الْحَقِّ رَمْز الْفَضِیلَةِ رَمْز الشَّجَاعَةِ رَمْز الْمُرُوءَةِ وَ فَصَاحَةٍ اللِّسَانِ وَ قُوَّةً الْجِنَان؛ (1)
سیده، طاهره، زکیه حضرت زینب بنت علی، پسر عموی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله و زنی اشرف نسب، اجل حسب، فردی اکمل و پاکیزه قلب بود. گویا وجود مقدس حضرت زینب در قالبی معطر از عطر تمام فضایل ریخته شده است. انسان در برابر چشمانش مجسمه حق، فضیلت، شجاعت، مروت، فصاحت زبان، قوت قلب، زهد و ورع، عفاف و شهامت را می‌بیند. و اگر تمام فضایل را یک به یک برشمریم، زینب قوی‌ترین و عینی‌ترین نمونه آنهاست.»
1) زینب الکبری، جعفر نقدی، ص 29.
