»سیده عقیله حضرت زینب، زنی عاقل و هوشمند است که در بلاغت، زهد و شجاعت مانند پدرش علی (علیه السلام) و مادرش زهرا (سلام الله علیها) بود. بعد از شهادت امام حسین، تدبیر امور اهل بیت، بلکه ی همه ی هاشمیان را به عهده گرفت. از نظر جرأت، فصاحت و بلاغت، از اکثر اهل بیت (علیهم السلام) ایشان جلوتر بود. بعد از واقعه ی کربلا او شهره ی آفاق شد؛ حتی در قوت استدلال و فصاحت و بلاغت او ضرب المثل بود.(1) سیده حضرت زینب کسی است که قرابت و اتباع، هر دو در او جمع شده است. مادرش فاطمه محبوب ترین فرد نزد رسول خداست و پدرش علی است که اولین کسی است که اسلام آورد. او فضائلی دارد که در میان اصحاب جز او کسی ندارد. او از همه ی مردم افضل است. این به این معنا است که کرامت و شرافت نسب و حسب در حضرت زینب (سلام الله علیها) جمع شده است. او شخصیتی بزرگ بین زنان است که عبادت، عمل و جهاد از او موج می زند. در میدان علم به درجه ی اعلی رسید که علی بن الحسین درباره ی او فرمود: «عالمه ی غیر معلمه و فهیمه ی غیر مفهمه است» و در میدان صبر به جایی رسید که وقتی برادرش شهید شد فرمود: «اللهم تقبل هذا القلیل من القربان.«(2)
1) زینب ابنة الزهرا، ص 117.
2) همان، ص 4.
