عبدالله در حکومت علوی

عبدالله جعفر علاوه بر رابطه دامادی با علی علیه‌السلام، در مراحل دفاع از ایمان و عقیده و کیان اسلام هم تابع امام علی علیه‌السلام بود و هر جا لازم بود، انجام وظیفه می‌کرد. همچنین او جزء کُتّاب (نویسندگان) علی علیه‌السلام و از دبیران سازمان اداری حکومت بود.(1)

«عبدالله» در سال 36 هجری در جنگ «جمل» شرکت کرد و در روزی که علی علیه‌السلام از سپاه خود، سان می‌دید، حسن علیه‌السلام، در سمت راست او، حسین علیه‌السلام، در سمت چپ، محمد‌حنفیه در جلو با پرچم بزرگ، و از پشت سر آن حضرت نیز، عبدالله‌بن‌جعفر حرکت می‌کرد. (2)

عبدالله بن جعفر یکی از فرماندهان جنگی علی علیه‌السلام در روز جنگ صفین بود و فرماندهی یک گروه هزار نفری را بر عهده گرفت و عرصه را بر عمرو‌بن‌العاص سخت و تنگ کرد. (3)

بعد از ماجرای حکمیت، امضای او را هم پایین صلح‌نامه‌ای که نزد امام علی علیه‌السلام بوده می‌یابیم. (4)

آن وقتی هم که عثمان می‌خواست جناب ابوذر غفاری را از مدینه به «ربذه» تبعید کند به منظور پیشگیری از خطر آشوب در مدینه دستور داده بود که کسی از خانه خارج نشود، امام علی علیه‌السلام، حسن، حسین، عقیل، عمار یاسر و عبدالله جعفر حرکت کردند و ابوذر را تا بیرون شهر بدرقه نمودند و به اعتراض و جلوگیری «مروان حکم» توجهی نکردند! (5)

1) تجارب الامم، ابوعلی مسکویه الرازی، ج 1، ص 569.

2) مروج الذهب، مسعودی، ج1، ص 718.

3) مناقب، ابن شهر آشوب، ج3، ص177.

4) وقعة‏ صِفین، نصر بن مزاحم، ص 507.

5) محاسن، برقی، ج‏2، ص 353.