یکی از بارزترین اوصاف انسان های کامل، صبر در فراز و نشیب های روزگار و تلخی های دوران است. قرآن کریم در آیات متعددی به صابران بشارت داده (1) و پاداش های فراوان آن ها را یادآوری نموده است. زینب (علیهاالسلام) از این جهت در اوج کمال قرار دارد. در زیارتنامه ی آن حضرت می خوانیم: «لقد عجبت من صبرک ملائکة السماء«: ملائکه آسمان از صبر تو به شگفت آمدند. او در ماجرای کربلا آن چنان صبر و رضا و تسلیم از خود نشان داد، که صبر از روی او خجل است.
در مجلس ابن زیاد آنگاه که آن معلون با نیش زبانش نمک به زخم زینب می پاشد و برای آزردن او می گوید: «کیف رأیت صنع الله بأخیک و أهل بیتک«(2)؛ کار خدا را با برادر و خانواده ات چگونه یافتی؟! زینب (علیهاالسلام) با آرامشی که از صبر و رضای قلبی او حکایت داشت فرمود: «ما رأیت الا جمیلا«(3)؛ جز زیبایی ندیدم. ابن زیاد از پاسخ یک زن اسیر در شگفت می ماند، و از این همه صبر و استقامت و تسلیم او در مقابل مصیبت ها متعجب می شود.
1) برای نمونه، بقره (2) / 155.
2) بحارالانوار، ج 45، صص 115-116.
3) بحارالانوار، ج 45، ص 116.
