– «کَانَتْ زَیْنَبُ عَلَیْهَا السَّلَامُ لَهَا نِیَابَةً خَاصَّةً عَنْ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلَامُ وَ کَانَ النَّاسُ یَرْجِعُونَ إِلَیْهَا فِی الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ حَتَّى برىء زَیْنِ الْعَابِدِینَ عَلَیْهِ السَّلَامُ مَنْ مَرَضِه؛ (1)
هنگامی که امام زین العابدین بیمار بود، حضرت زینب نائب خاص امام حسین علیه‌السلام بوده و مردم در مسائل دینی(حلال و حرام) به ایشان مراجعه می‌کردند.»
– مرحوم شیخ صدوق در کتاب «علل الشرایع» اوایل خطبه فدک و سند آن را از قول حضرت زینب سلام‌الله‌علیها نقل می‌کند: «حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَکِّلِ … عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ جَابِرٍ عَنْ زَیْنَبَ بِنْتِ عَلِیٍّ قَالَتْ فَاطِمَةُ سلام‌الله‌علیها فِی خُطْبَتِهَا…»
نقل چنین خطبه‌ای از طرف دختری که در سن پنج یا شش سالگی است و حفظ آن کلمات با آن همه بلاغت و جامعیت دلالت بر کمال رشد و فهم و علم و دانایی او می‌کند و می‌توان گفت که بهره الهی بوده و جنبه فوق‌العادگی داشته است.
1) عوالم العلوم و المعارف، ج11، ص 957؛ زینب الکبری، جعفر نقدی، ص34.
