زمان مطالعه: < 1 دقیقه
حضرت زینب علیهاالسلام در ایام کودکی، با برادرش امام حسین علیه السلام نان انسی و محبتی داشت که جز در آغوش و دامان آن حضرت علیه السلام آرام نمی گرفت و هنگامی که در خدمت امام حسین علیه السلام بود پی در پی دیده بر رخسار برادر داشت و ساعتی نمی توانست از حضور برادرش دور باشد و اگر دور می شد گریه می کرد.
روزی حضرت فاطمه علیهاالسلام در خدمت پدرش رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم عرض کرد: ای پدر محبت عجیبی، بیرون از حد، میان زینب علیهاالسلام و حسین علیه السلام است، بگونه ای که بدون حسین علیه السلام طاقت نمی آورد و اگر ساعتی بوی حسین را نشنود، جانش بیرون می شود. چون رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم این سخن را شنید، آه دردناک کشید و اشک دیدگانش بر چهره ی مبارکش روان گردید. (1)
1) ناسخ التواریخ، ص 47.
