امام حسن علیه‌السلام با حال مسمومیت و بیماری بیش از چهل روز زندگی نکرد و سرانجام در هفتم صفر سال 50 هجری، در سن 48 سالگی، در حالی که مدت خلافت وی ده سال طول کشیده بود، از دنیا رفت. (1) زینب سلام‌الله‌علیها دید که عایشه از دفن برادر در جوار بارگاه مقدس جدش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله جلوگیری کرد، در حالی که فریاد زد:
«به خدا سوگند، هرگز نخواهم گذاشت حسن را در این جا دفن کنید!» (2)
آری، زینب کبری سلام‌الله‌علیها که در سی و پنج سالگی پدر خود را از دست داده بود، مدت ده سال هم با برادر خود امام حسن علیه‌السلام زیست، و در حالی که 45 سال از عمر پر مخاطره خود را پشت سر می‌گذاشت، در مراسم کفن و دفن و تشییع برادر سوگوارانه شرکت کرد و در قبرستان بقیع، (3) با بدن مطهر، مسموم و تیر خورده برادر (4) وداع نمود.
حوادث دردناک زندگی او با شهادت امام حسن علیه‌السلام پایان نیافت، بلکه وقایع یکی بعد از دیگری پیش می‌آمد و زینب سلام‌الله‌علیها در وسط آن حوادث سخت به همراه تمام اندوه‌هایش زندگی کرد و با برادرش امام حسین علیه‌السلام در مسؤولیت رسالتی که بعد از امام حسن علیه‌السلام به او منتقل شد مشارکت نمود.
دختر علی مرتضی که پدرش پای بر دوش رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله نهاده بود تا بت‌های کعبه را در هم فرو ریزد، باید خویش را آماده می‌کرد که چون پدر، بت‌شکن باشد. اگر پدر بزرگوارش بت‌هایی چون هبل را در هم شکست او باید بت‌گرایی و انسان‌پرستی را در هم شکند.
او باید در خاندان رسالت، اولین زنی باشد که به حکومت ساختگی غیر قانونی یزید پرخاش نموده و او را رسواتر از گذشته نماید.
1) منتهی الامال،ج1، ص435. لازم به تذکر است که تاریخ 28 صفر هم برای شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام هم نقل شده است.
2) تاریخ چهارده معصوم، محمدباقر مجلسی، باب چهارم، ص 446.
3) منتهی الامال، ج1، ص440.
4) تاریخ چهارده معصوم، محمدباقر مجلسی، باب چهارم، ص 447.
