زمان مطالعه: < 1 دقیقه
در درون خانه یزید، بانویى از بنى‌هاشم زندگى مىکرد. او ناگاه با شیون و ناله فریاد زد:
«یَا حَبِیبَاهْ یَا سَیِّدَ أَهْلِ بَیْتَاهْ یَا ابْنَ مُحَمَّدَاهْ یَا رَبِیعَ الْأَرَامِلِ وَ الْیَتَامَى یَا قَتِیلَ أَوْلَادِ الْأَدْعِیَاء؛ (1)
اى حسین! اى محبوب دل‌ها، اى آقاى ما، اى سرور خاندانش، اى پسر محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله، اى سرپرست بیوه‌زنان و یتیمان، اى کشته شده به دست فرزندان دشمنان.»
صداى جان‌سوز آن زن هاشمى باعث شد که همه کسانى که صدایش را شنیدند گریه کردند.
1) لهوف، ترجمه: فهرى،ص 179.
