زمان مطالعه: < 1 دقیقه
در ریاض الاحزان آمده، یزید اهل بیت را در خرابه ای کنار قصر خود قرار داد، زینب سلام‌الله‌علیها وقتی حال زار زنان و کودکان خسته و گرسنه و رنجور را دید، گریست و با زبان حال چنین فرمود:
«صَرْفَ الزَّمَانِ وَ رَیْبَ الدَّهْرِ ابکانا
وَ نَقْصِ الْعَیْشِ مِنَّا حِینَ أَبْلَانَا
کُنَّا بارغد عَیْشَ فِی مَنَازِلِنَا
مَعَ النَّبِیِّ رَسُولِ اللَّهِ مَوْلَانَا
جریل یَخْدُمُنَا بِالْوَحْیِ یونسنا
وَ اللَّهُ یَعْصِمُنَا وَ الْخَلْقُ یرعانا» (1)
1) ریاحین الشریعه، ذبیح‌الله محلاتی، ج3، ص186.
