در فضیلت زیارت سیدالشهدا (علیه السلام(، امام رضا (علیه السلام) به ریان بن شبیب فرمود: «ای پسر شبیب! اگر دوست داری ملاقات نمایی خداوند را در حالی که گناهی بر تو نباشد، پس زیارت کن خامس آل عبا را.«
و در خبر دیگر است: «کسی که امام حسین (علیه السلام) را زیارت کند در حالی که عارف و آگاه به حقش باشد، مثل این است که خدا را در عرش زیارت کرده است«.
می توان ادعا نمود این همه ثواب برای زائر حضرت زینب (سلام الله علیها) معین است، به دو دلیل:
اولا؛ آن مکرمه شریک شد با برادر خود در جمیع شدائد و گرفتاری ها و مصائب، از زمان خروج از مدینه و مکه تا سفر به شام.
ثانیا؛ آن مخدره در تمام خدمات- به دین اسلام- شریک بوده، بلکه جزء العله بوده، یعنی اگر اسیری آن مظلومه نبود، خدمات امام حسین (علیه السلام) ناقص می ماند. همان طور که خدا خواست شهادت امام حسین (علیه السلام) را در آنجا که فرمود: «ان الله شاء ان یراه قتیلا؛ به درستی که خدا خواست او را کشته ببیند«، همین گونه هم اسیری آن مظلومه را خواسته: «ان الله شاء ان یراهن سبایا؛ به درستی که خدا خواست آنها را (منظور حضرت زینب سلام الله علیها(اسیر ببیند.«
پس از این سخنان دو مطلب به دست می آید: یکی شهادت حضرت امام حسین (علیه السلام) و دیگری اسیری زینب (سلام الله علیها) که این دو با هم متعلق اراده ی الهی بوده؛ پس اجری که در ازای این عمل بزرگ مقرر شده، برای هر دو بزرگوار است. چنانچه گریه نمودن بر آن مکرمه اجر گریه کردن بر حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) را دارد.(1)
1) نورالدین جزایری، خصائص الزینبیه، ص 64.
