از جمله خواستگاران زینب سلام‌الله‌علیها عبدالله بن جعفر بن ابیطالب، یعنی پسر برادر علی علیه‌السلام بود، که آرزوی ازدواج با دختر عموی نازنیش را در سر می‌پروراند. عبدالله برای اینکه روزی زینب سلام‌الله‌علیها را به عنوان همسر و شریک، به خانه خویش آورد، لحظه‌شماری می‌کرد، البته او هیچ گاه از عموی بزرگوارش چیزی طلب نکرد که رضایت خدا و رسولش در آن نباشد. اما از این که موضوع خواستگاری را به طور مستقیم با عموی ارجمندش مطرح کند حیا داشت، ولی طولی نکشید که توسط قاصدی، موضوع را با امام علی علیه‌السلام عموی بزرگوار خود در میان گذاشت. قاصد نیز به خانه امام علی علیه‌السلام رفت و پس از تعارف و ادای احترام، به عرض رساند:
علی جان! شما خوب می‌دانید که پیامبر اسلام به فرزندان جعفر علاقه فراوانی داشت و برای ایشان به منزله یک پدر و جد بود؛ زیرا خود حضرت فرمود من سرپرست آنها در دنیا و آخرت هستم و حتی بارها خطاب به آنان فرمود:
«بَنَاتُنَا لِبَنِینَا، وَ بَنُونَا لِبَنَاتِنَا؛ (1)
دختران ما، متعلق به پسران ما و پسران ما متعلق به دختران ما می‌باشند.»
روی این حساب، شایسته است، دختر گرامی خود زینب سلام‌الله‌علیها را، به ازدواج «عبدالله» فرزند برادر خویش درآورید و مهریه را هم، مانند مهریه مادرش فاطمه سلام‌الله‌علیها قرار دهید.
امام علی علیه‌السلام هم که غیر از جهت خویشاوندی و اصالت خانوادگی، در وجود عبدالله اخلاق و فضیلت و ارزش‌های انسانی و معنوی زیادی سراغ داشت، خواستگاری او را پذیرفت و زینب سلام‌الله‌علیها، دختر والاگهر و بزرگوار خویش را، به ازدواج وی درآورد. همچنین مهریه زینب سلام‌الله‌علیها را به همان میزان مهریه مادرش قرار داد. مهر السُنّه را حدود 480 درهم (تا 500 درهم) نقل کرده‌اند. (2)
ازدواج زینب سلام‌الله‌علیها و عبدالله بسیار طبیعی اتفاق افتاد. زیرا مادر عبدالله، اسماء بنت عمیس همسر جعفر طیار و پس از شهادت او، همسر ابوبکر و پس از وفات ابوبکر، همسر علی علیه‌السلام شده بود و در آن زمان، مادر عبدالله و نامادری زینب سلام‌الله‌علیها بود. (3)
علی علیه‌السلام هم پدر زینب سلام‌الله‌علیها و هم ناپدری و عموی عبدالله.
در کل، ازدواجی درون‌گروهی و خویشاوندانه شکل گرفت. بر اساس توافقی همه جانبه، زینب سلام‌الله‌علیها به خانه شوهر رفت و بنای کانونی گرم و با صفا را پی‌ریزی کرد. خانه عبدالله با حضور زنی که معنویت و فضیلت از سر تا پای وجودش می‌بارید، جلوه دیگری به خود گرفت. آغاز زندگی جدید، کوچکترین تأثیری در روحیه معنوی دختر علی علیه‌السلام نگذاشت و همچنان مناجات با خدا و شب‌زنده‌داری، جزء بهترین اوقات زندگی او بود. با آنکه زینب سلام‌الله‌علیها در خانه شوهر زندگی نمود، اما ازدواج، او را از تحمل مسؤولیت‌های خانه پدرش علی علیه‌السلام باز نداشت. او مسؤولیت و کارهای دو برادرش را نیز بر عهده داشت و همواره مسؤول آنها بود. زیرا آن حضرت، دختر زهرا سلام‌الله‌علیها و نواده خدیجه سلام‌الله‌علیها بود و تحمل مسؤولیت از صفات بانوان این خانه به شمار می‌رفت او بانوی بنی‌هاشم بود.
اگرچه این ازدواج پس از وفات رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله اتفاق افتاد، ولی ظاهراً خواسته او هم همین بود. زیرا هر گاه رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله به فرزندان علی علیه‌السلام و جعفر نگاه می‌کرد، می‌فرمود، دختران ما برای پسران ما و پسران ما متعلق به دختران ما هستند.
1) بحار الأنوار، ج42، ص 92.
2) ریاحین الشریعة، ذبیح‌الله محلاتی، ج3، ص 58.
3) من لا یحضره الفقیه، ترجمه ی غفاری، ج6، ص 414.
