از جمله القاب آن مظلومه است «الراضیة بالقدر و القضاء«. معنی ظاهری آن واضح و مصداق حقیقی آن این محترمه بوده که چنان ایستادگی نمود و ثبات ورزید در جلو قضا و قدر که، هر چه رسید چون شربت خوشگوار نوشید با این که چنان رتبت و منزلتی داشته که جمیع ماسوی در مقام اطاعتش چون عبد ذلیل مع ذلک در آن شداید و محن که اگر اندکی از بسیار آن بر اذیال جبال راسیات گذاشته می شد هر آینه از شدت تأثر آب می شدند؛ ولی این مظلومه در جلو آن همه مصایب با کمال گشاده رویی یکه و تنها غریب و بی کس «کالجبل لا تحرکها العواصف» به استقبال آن همه شداید می شتافت. اگر شخصی تصور همان غربت و تنهایی او را نماید که از چند جهت غریب بوده هر قدر قسی القلب باشد منقلب خواهد شد. یک زن و این همه مصیبت و بلیت خیلی عجب است و چون ما در مقام کمالات نفسانیه آن مخدره مقام رضای او را شرح خواهیم داد لذا به این اندازه کفایت شد؛ روحی و ارواح العالمین فداها.
منو
