یزید فرمان داد تا مقدمات بازگشت اهل بیت را فراهم آورند، و آنان را با اعزاز و اکرام روانه ی مدینه سازند. نعمان بن بشیر را که از اصحاب رسول خدا بود گفت آماده ی سفر شو و هر چه از اسباب سفر برای زنها لازم است مهیا کن و اموالی را برای هزینه ی سفر آنان اختصاص داد و به نعمان گفت جمعی لشکر با ه جهت حفظ و حراست اهل بیت با خود بردار که در ملازمت و خدمت اهل بیت باشند و به جانب مدینه حرکت ده. «جلاءالعیون- منتهی الآمال«.
پس یزید به امام سجاد گفت هر چه خواستی از مدینه برای من بنویس تا در انجام آن اقدام شود و حاجت ترا برآورم، سپس دستور داد آن حضرت را جامه دادند و اهل بیت را کسوه پوشانیدند. یزید رسولی را که به صلاح و امانت و دیانت متصف بود در معیت نعمان بن بشیر معین کرد. او عمر بن خالد قرشی بود که اعتقاد پنهان داشت- یزید به وی سفارش کرد که اهل بیت را شب کوچ دهند و در همه جا اهل بیت از پیش روان باشند و لشکر در عقب به فاصله ای که اهل بیت در مد نظر آنها باشند حرکت کند و در هر منزلی که اهل بیت فرود آیند، از اطراف ایشان دور شوند و به منزله ی نگهبانان باشند، و اگر در بین راه یکی از ایشان را وضوئی یا حاجتی باشد همه باز ایستند تا برای رفع حاجت پیاده شود، و پس از رفع حاجت بر محمل بنشیند، و چنان رفتار کنند که خدمتکاران و نگهبانان کنند تا آنگاه که وارد مدینه شوند. «ارشاد مفید- کامل بهائی- منتهی الامال«
در طراز مذهب آمده است: اهل شام به مشایعت آمدند و از سرای یزید زنان آل ابی سفیان و دخترهای یزید
و متعلقات ایشان بیرون دویدند و به گریه در آمدند و اهل بیت را تا قصر الاماره به متابعت و مشایعت راه سپردند و با آنان وداع کردند.
بالجمله (عمر بن خالد قرشی و نعمان بن بشیر) به وصیت یزید عمل نمودند و اهل بیت عصمت را به آرامی کوچ می دادند و از هر جهت مراعات ایشان می نمودند تا به مدینه رسانیدند. «ارشاد- منتهی الآمال- کامل بهائی«
منتهی الآمال: قرمانی در اخبار الدول نقل کرده که نعمان بن بشیر با سی نفر اهل بیت را حرکت دادند و به همان طریق که یزید دستور داده بود تا به مدینه رسیدند.
اهل بیت پس از وداع با مشایعین بر محملهای آراسته و مزین که آماده شده بود برنشستند و با عزت و اکرام به سوی مدینه روانه شدند.
