حدیث معتبر ابن شبیب

و در این جا لازم است بیان نماییم حدیث شریفی معتبر در فضیلت اتصال به سفینة النجاة حسینیه:

»رویت باسنادی عن مشایخی عن ریان بن شبیب، قال: دخلت علی الرضا علیه السلام [فی] اول یوم من المحرم فقال لی: یابن شبیب! أصائم أنت؟

فقلت: لا.

فقال: ان هذا الیوم هو الیوم الذی دعا فیه زکریا ربه- عزوجل- فقال:

(رب هب لی من لدنک ذریة طیبة انک سمیع الدعآء) (1)

فاستجاب الله له و أمر الملائکة فنادت زکریا و هو قائم یصلی فی المحراب أن الله یبشرک بیحیی، فمن صام فی هذا الیوم ثم دعی الله عزوجل استجاب [الله] له کما یستجاب لزکریا.

ثم قال: یابن شبیب! ان المحرم هو الشهر الذی کان أهل الجاهلیة فیما مضی یحرمون فیه الظلم و القتال لحرمته، فما عرفت هذه الأمة حرمة شهرها و لا حرمة نبیها لقد قتلوا فی هذا الشهر ذریته، و سبوا نسائه، و انتهبوا ثقله، فلا غفر الله لهم ذلک أبدا.

یابن شبیب! ان کنت باکیا لشیء فابک للحسین بن علی بن ابیطالب علیهماالسلام فانه ذبح کما یذبح الکبش و قتل معه [من أهل بیته] ثمانیة عشر رجلا ما لهم فی الارض شبیهون و لقد

بکت السماوات السبع و الأرضون لقتله، و لقد نزل الی الأرض من الملائکة أربعة آلاف لنصره، فوجدوه قد قتل، فهم عند قبره شعث غبر الی أن یقوم القائم، فیکونون من أنصاره و شعارهم «یا لثارات الحسین«.

یابن شبیب! لقد حدثنی أبی، عن أبیه، عن جده انه لما قتل جدی الحسین علیه السلام أمطرت السماء دما و ترابا أحمر.

یابن شبیب! ان بکیت علی الحسین حتی تصیر دموعک علی خدیک غفرالله لک کل ذنب أذنبته صغیرا کان أو کبیرا، قلیلا کان أو کثیرا.

یابن شبیب! ان سرک أن تلقی الله عز و جل و لا ذنب علیک فزر الحسین علیه السلام.

یابن شبیب! ان سرک أن تسکن الغرف المبنیة فی الجنة مع النبی صلی الله علیه و اله و سلم فالعن قتلة الحسین.

یابن شبیب! ان سرک أن یکون لک من الثواب مثل ما لمن استشهد مع الحسین، فقل متی ما ذکرته «یا لیتنی کنت معهم فافوز فوزا عظیما«.

یابن شبیب! ان سرک أن تکون معنا فی الدرجات العلی من الجنان، فاحزن لحزننا و افرح لفرحنا و علیک بولایتنا، فلو أن رجلا تولی حجرا لحشره الله تعالی [معه] یوم القیامة» (2)

معلوم باد که این حدیث شریف متضمن مطالب عدیده که بیان هر یک از آن ها محتاج به تفصیل و تطویل [است]، ولی به حسب اجمال به بعضی از آن ها اشاره می نماییم چرا که: ما لا یدرک کله لا یترک کله.

1) آل عمران (3) آیه 38.

2) ترجمه ی حدیث:ریان بن شبیب گوید: روز اول محرم حضور ابی الحسن الرضا علیه السلام رسیدم فرمود: ای فرزند شبیب آیا روزه داری؟ گفتم: نه. گفت: این روز روزی است که زکریا پروردگارش را خواند و گفت:(رب هب لی من لدنک ذریة طیبة انک سمیع الدعاء) یعنی: ای پروردگار من فرزند پاکیزه ای به من عطا کن که تو شنونده دعایی…پس خدای متعال دعایش را مستجاب کرد و به امر پروردگار فرشته ها زکریا را که در محراب عبادت ایستاده بود مخاطب ساختند که خداوند تو را مژده می دهد به یحیی.پس هر کس این روز را روزه بدارد و سپس دعا کند خدای تعالی دعایش را اجابت می فرماید چنان که دعای زکریا علیه السلام را مستجاب فرمود. سپس فرمود: ای پسر شبیب! محرم ماهی است که مردم جاهلیت در گذشته به خاطر احترامش ظلم و ستم و کشت و کشتار را در آن ماه حرام کرده بودند اما این امت نه حرمت این ماه را شناختند و نه حرمت پیغمبر خود را و در این ماه فرزندان پیامبر خود را کشتند و زنانشان را اسیر کردند و اموالشان را به تاراج بردند خدا هرگز آن ها را نیامرزد.ای فرزند شبیب! اگر برای چیزی می خواهی گریه کنی، برای حسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام گریه کن که او را مانند گوسفند ذبح کردند و از اهل بیت او هم هیجده مردم را با او به شهادت رساندند که روی زمین مانند آن ها نبود و به تحقیق هفت آسمان و زمین برای شهادت آن حضرت گریه کردند، و چهار هزار فرشته برای یاری او از آسمان فرود آمدند، اما وقتی رسیدند که حسین به شهادت رسیده بود لذا این ملائکه نزد قبر او آشفته موی و گرد آلودند تا قائم ما قیام کند و از یاران او باشند و شعار آن ها «یا لثارات الحسین» است (ای انتقام گیرندگان خون حسین(.ای پسر شبیب! پدرم حدیث کرد از پدرش، از جدش که وقتی جدم حسین علیه السلام کشته شد آسمان خون و خاک سرخ بارید. ای پسر شبیب! اگر برای حسین چنان بگریی که اشک هایت بر دو گونه ات روان گردد. خدای تعالی خداوند همه گناهان خرد یا بزرگ تو را می آمرزد، اندک باشد یا بسیار.ای پسر شبیب! اگر تو را خوشنود می کند که به هنگام ملاقات با خدا گناهی نداشته باشی حسین علیه السلام را زیارت کن. ای پسر شبیب! اگر خوش حال می کند تو را که در غرفه های بهشتی با رسول خدا صلی الله علیه و اله و سلم باشی بر قاتلان حسین علیه السلام لعنت فرست.ای پسر شبیب! اگر تو را مسرور می کند که ثواب شهدای کربلا نصیبت شود هر گاه یاد او کنی بگو: «یا لیتنی کنت معهم فافوز فوزا عظیما» (کاش من هم با آن ها بودم و از فوز و سعادت بزرگ برخوردار می شدم(.ای فرزند شبیب! اگر خوش حال می کند تو را که در درجات بلند بهشت با ما باشی پس به حزن و اندوه ما محزون و اندوهناک باش و از فرح ما شادمان، و ولایت و دوستی ما را بپذیر که اگر مردی سنگی را دوست بدارد و به او تولی جوید خدا در روز قیامت او را با آن سنگ محشور فرماید.بحارالأنوار، ج 44، ص 285.