پیشوایان اسلام درباره ی یتیم و یتیم نوازی سفارشات اکیدی دارند و در این رابطه فرموده اند علیهم السلام
(خیر البیوت بیت فیه یتیم مکرم)
بهترین خانه ها آن خانه ای است که در آنجا یتیم با احترام زندگی کند.
بنابراین یکی از صفات اخلاقی حضرت زینب سلام الله علیها یتیم داری و یتیم نوازی آن حضرت بود، و ما در اینجا به یکی از نمونه های بارز آن می پردازیم مرحوم عماد زاده ی اصفهانی در کتاب زینب کبری صفحه ی 133، از ابن عربی نقل کرده که حضرت زینب سلام الله علیها بعد از سوختن خیام حضرت امام حسین علیه السلام در فکر آن شد که فرزندان و اولاد فراری از آتش را جمع آوری کند،
پس از جمع آوری متوجه گردید که دو کودک مفقود گردیده اند، با کمال اضطراب به جستجوی آنها پرداخت و با نوازش آنان را صدا میزد ولی جوابی نمی شنید تا آن که آن دو کودک را زیر بوته ی خاری دید که از فرط تشنگی جان داده بودند.
ابن سعد وقتی که از این جریان با خبر شد دستور داد به فرزندان حسین آب بدهند وقتی که آب آوردند زنها و بچه ها بشدت گریستند و گفتند ما چگونه آب بیاشامیم و حال آنکه امام را با لب تشنه سر بریدند (1)
1) زینب کبری عماد زاده صفحه ی 133.
