معاویه در آغاز تصمیم گرفت احادیثی در فضیلت بنی امیه جعل کند و به خورد مردم دهد، تا از این طریق بر محبوبیت دودمان بنی امیه بیافزاید، لذا به تمام عمال و استانداران خود نوشت، احادیثی در مدح عثمان و معاویه و خاندان بنی امیه با کمک جمعی از راویان مزدور جعل کنند و آنها را به پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت دهند تا در دلهای مردم بنام دین و مقدسات اسلامی جا پیدا کند.
پس از ابلاغ این بخشنامه از سوی معاویه، فرصت طلبان و ناپاکان اجتماع در ساختن روایات با یکدیگر مسابقه گذاردند. این بی دینان برای جلب رضای معاویه و کسب پول و ثروت بیشتر از هیچ مبالغه و دروغی دریغ نمی کردند.
ابن ابی الحدید می نویسد: احادیثی که در فضائل عثمان و خاندان بنی امیه جعل شده بود به معلمین و مکتب داران دستور داده شد که در برنامه های درسی آنروز بگنجانند. آنها هم از آن همه مجعولات فراوان به بچه ها و پسران خود تعلیم دادند، بحدی که آن روایات را نقل می کردند و تعلیم می گرفتند، همان گونه که قرآن را فرا می گرفتند و حتی آنها را به دختران و زنان و نوکران و خویشاوندان خود تعلیم می دادند. (1)
بدین ترتیب معاویه توانست خاندان بنی امیه را در اکثریت قریب به اتفاق اجتماع آنروز، خاندانی محبوب جلوه دهد، به طوری که اعتقاد مردم این گردید که بنی امیه از زمان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم(، دودمانی مقدس و محترم شمرده می شوند.
1) شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید / ج 3 / ص 15.
