– تکیه سلیمانیه
این تکیه به امر «سلطان سلیمان قانونى» در سال 966 هجرى ساخته شد. در ابتدا مکان آن «قصر الاماره فاطمى‌ها» بود که سلطان ظاهر بیبرس، قصر الابلق را به جاى آن ساخت. این قصر در دوره تیمور لنگ تخریب و سپس به دستور سلطان سلیمان قانونى در دوره تسلط عثمانى‌ها، تکیه‌اى در مکان آن ساختند که تاکنون پا برجا و به نام او مشهور است. این تکیه از دو عمارت غربى و شرقى ساخته شده و در بناى آن از هندسه معمارى اسلامى – رومى استفاده شده است.
تکیه به وسیله دیوارى احاطه و نبش خیابان اصلى دمشق پس از پل روگذر اصلى یوسف العظمه قرار دارد و داراى سه در اصلى و چندین گنبد کوچک و بزرگ است. قسمت مسقف داخلى آن به وسیله ستون‌هایى از سنگ برپاست و گنبدى بزرگ نیز بر فراز آن و دو مناره نیز در سمت شرقى و غربى آن ساخته شده است. تکیه سلیمانیه در زلزله دمشق ویران شد، اما در سال 1159 هجرى «فتحى قلانسى» آن را ترمیم کرد که از آن هنگام، سربازان عثمانى در آن ساکن شدند. اکنون نیز از آن به عنوان موزه و یک اثر تاریخى زیبا برای بازدید سیاحان استفاده می‌شود.
– تکیه شمس احمد پاشا
به وسیله «سلطان سلیمان شمس احمد پاشا» والى عثمانى دمشق در پشت قلعه شهر سمت جنوب آن و کنار خندق ساخته شده است. در داخل این تکیه حجره‌هایى براى صوفیه قرار دارد.
– تکیه مولویه
در سال 993 هجرى براى «فرقه مولویه» که به جلال‌الدین رومى صاحب مثنوى منسوب بودند ساخته شد. این مولوی‌خانه در غرب جامع و دارالقرآن تنکز قرار دارد. (1)
1) اماکن زیارتی و سیاحتی سوریه، اصغر قائدان، ص 129.
