در زمان یزید انحراف به جایی می رسد که ریختن خون اسلام مجسم و روح قرآن آن هم در کنار خانه خدا که حتی ریختن خون پشه ای حرام است، مباح دانسته می شود. امام حسین (علیه السلام) با خروج خود از مکه می خواهد به همه ی حجاج اعلام کند، در جایی که موجودیت اسلام در خطر است و شمشیرهای مزدوران رژیم اموی برای کشتن قلب اسلام برهنه شده اند و مردم از درک این جنایت هولناک غافل هستند، چرخیدن بدور کعبه خیانت به خدای کعبه است.
متأسفانه افراد بیدار دلی که از درک و شعور برخوردار باشند، پیدا نشدند تا این حرکت سنجیده امام را درست تجزیه و تحلیل کنند و به هدف والا و
مقدس او پی ببرند و به جای درک درست و همگام شدن با امام حسین (علیه السلام) مقدس مآبانی که بنده زر و زور بوده و حتی دین و ارزشهای والای آن را در خدمت دنیای زورمداران و پول پرستان زمان می گرفتند و تمسک به احکام دین را نیز برای کسب موقعیت و گرمی بازار خود می خواستند، ابلهانه زبان به انتقاد گشوده و حرکت امام حسین (علیه السلام) را بی حرمتی به حج و بدعت در دین تلقی کردند.
متأسفانه این چهره ها و عناصر در هر عصر و زمانی پیدا می شوند و بزرگترین مانع پیشرفت اسلام هستند. اغلب دردها و رنج های امامان معصوم و عالمان آگاه و متعهد از ناحیه ی این گونه افراد بوده است که با عوام فریبی آنچنان نفوذ اجتماعی کسب می کنند که اگر شمشیر حق طلبانه از دست رادمردی چون علی (علیه السلام) علیه آنها کشیده شود، فریاد همه به اعتراض بلند می شود و می گویند اینها دشمنان اهل ایمان و عامل به احکام اسلام هستند. (1) امام حسین (علیه السلام) نیز در عصر خود بشدت گرفتار این عناصر بی درک و کوته نظر بود کسانی که، نه تنها خود به یاری حسین بن علی (علیه السلام) برنخواستند بلکه دیگران را نیز منع کردند.
امام حسین (علیه السلام) با خروج ناگهانی خود از مکه، این حقیقت را روشن نمود که با حرکتهای سیاسی و تبلیغاتی مرسوم علیه رژیم نمی توان مردم را بیدار نمود، زیرا نفوذ دستگاه اموی تا آن جا پیش رفته که حتی محراب و منبر و حج و عبادات مردم را جهت می دهد. از این رو امام حسین (علیه السلام) بفکر
چاره ای بود که بتوان از آن طریق حصار جهل و حماقت را درهم شکسته و پرده ی ضخیم غفلت را از چشمان ظاهربین مردم بدرد. امام هر چه تدبیر کرد، راهی را جز قیام مسلحانه و ایثار خون و بذل جانهای پاکباختگان نمی بیند.
1) اشاره به جنگ صفین دارد که سپاه امام علی (علیه السلام) در دام مکر و حیله عمر و عاص گرفتار شده و به مولا علی (علیه السلام) گفتند که دشمن ما نیز مسلمان است و جنگ و خونریزی با او حرام است.
