حضرت زینب (علیهاالسلام) در فضایی نورانی و با صفا، نشو و نما یافت و تحت تعلیم مربیانی عالم به مبانی تربیت قرار داشت. آموختن علم از لبان وحی
و نوشیدن شیر از پستان عصمت و طهارت همه نوع استعدادهای نهفته را در وجود او به فعلیت در آورده و آنچنان به آداب و سنن الهی مؤدب گشته بود که در عظمت و کرامت و نمای روحانی با برادران عزیز خود برابری می کرد.
آری روح بزرگ زینب (علیهاالسلام) در دامن عصمت و طهارت و مهد نبوت آنگونه تربیت شد که در برابر حوادث سهمگین روزگار نه تنها نشکست، بلکه کوه مصائب را در آسیای اراده اش به خاکستر مبدل کرد. درخشش مقامات نفسانیه و صلابت کم نظیر زینب (علیهاالسلام) در صفحات تاریخ، عقول همه سیاستمداران و اندیشمندان روزگار را متحیر ساخته است.
زینب (علیهاالسلام) در فضیلت و کرامت و همه سجایای معنوی آیینه تمام نمای مادرش زهرای اطهر بود و در پرتو نورانیت قرآن و تعالیم اسلام همه ابهامات و ظلمت ها از دلش زدوده شده و وجود نورانی او مظهر اسماء خداوند متعال گردید.
افمن شرح الله صدره للاسلام، فهو علی نور من ربه(1)
آیا آنکه خداوند سینه اش را از پرتو نورانیت اسلام گشاده نموده، پس چنین کسی در سایه نور الهی قرار ندارد؟
زینب (علیهاالسلام) که قطعا دلش از هرگونه تاریکی مبرا است، بارقه ای از نورانیت الهی بود. انفاس قدسیه مربیانی چون علی (علیه السلام) و زهرای اطهر (علیهاالسلام) درون زینب (علیهاالسلام) را چنان روشن و دل انگیز نمود که پیرایشی جز جمال حق
نداشت. هیچ نکته ای از مسائل تربیتی اسلام باقی نماند، مگر آنکه در سایه احساسات لطیف نفسانی زینب (علیهاالسلام) متبلور گشت.
1) )1 ـ سوره زمر / 22(.
