مقدمات علوم عربیه، صرف و نحو و معانی و بیان و بدیع و منطق و علم کلام و سطوح را در اصفهان در نزد اساتید حوزه علمیه فراگرفت. از اساتید این دوره وی کسی را نمی شناسیم جز مرحوم آیة الله آقای حاج شیخ ملا اسماعیل مجتهد نقنه ای(1) قدس سره، متوفی 1350 ق.
در پانزده سالگی از سطوح فراغت یافت و در سال 1314 به درس خارج مرحوم پدرش آیة الله حاج شیخ محمدعلی نجفی حاضر گردید و تا پایان عمر پدر در سال 1318 به مدت چهار سال از این درس پر فایده، بهره برداری نمود.
بعد از فوت پدرشان مدتی در تحصیل ایشان خلل پیش آمد تا اینکه در سال 1325 به نجف اشرف مشرف می شوند و به مدت چهار سال در درس آیتین:
سید محمد کاظم طباطبائی یزدی صاحب عروة الوثقی و آخوند محمد کاظم خراسانی صاحب کفایة الاصول حاضر می شوند.
مؤلف خود در مورد تحصیلاتش چنین می نویسد:
این بنده مقدمات و سطوح و حساب و هیئت را در اصفهان دیدم و شروع بنده در درس خارج خدمت والد علامه اعلی الله مقامه در سنه هزار و سیصد و چهارده- 1314- بود و تا شعبان هزار و سیصد و هیجده- 1318- که والد وفات نمود به درسش می رفتم و مفصلا می نوشتم و آن درس از انفع دروس بود و جمعی از فضلاء می نوشتند، و پس از وفات والد اشتغالات وافره ی چندی، بنده را از تحصیل عائق شد تا آنکه خداوند عزوجل منت نهاد و در اوائل سال هزار و سیصد و بیست و پنج- 1325- به عتبات عالیات تشرف جستم و چهار سال در نجف اقامت کردم و درس محقق جلیل آخوند ملا محمد کاظم خراسانی علیه الرحمة را مواظبت داشتم فقها و اصولا و می نوشتم، و با ترقیم نظریات خود این بنده، و هم نزد سید علامه نبیل سید محمد کاظم یزدی المنتهی إلیه رئاسة الامامیة فی ذاک الأوان تلمذ می نمودم، وی دریائی متدفق بود در فقه و در آن زمان عدیل نداشت، در حسن بیان وجودت تحقیق اعجوبه بود(2)
مرحوم علامه الفت که عموزاده و برادر همسر مؤلف است در مورد تحصیلات ایشان گوید:
از عهد کودکی به حسن تربیت و کمال مراقبه ی پدرش مشغول به تحصیل علوم شریعت بود و پس از او نیز چند سال در نجف اشرف به ادامه ی تحصیلات خود پرداخت و در سال 1329 ق به اصفهان بازگشت. معلوماتش (بر طبق اصول مدرسه) قابل تقدیر می باشد، همیشه به ادامه ی تحصیل مشغول است… (3)
مرحوم مهدوی اضافه می کند:
دیگر از اساتید او در نجف اشرف مرحوم حاج میرزا فتح الله شیخ الشریعة اصفهانی می باشد(4)
در المسلسلات گوید:
قرأ المقدمات و السطوح و العلوم الریاضیة و الفلک علی بعض أساتذه اصبهان، ثم تتلمذ علی والده خارجا من سنة 1314 و هو فی نحو السادس عشرة(5) من عمره و استمر علی الحضور علی والده الی حین وفاته سنة 1318 و کتب تقریرات در سه کلها. و بعد وفاة والده إلی سنة 1325 اشتغل بأمور عائلیة و اجتماعیة عاقته عن الدراسة والتحصیل. و فی هذه السنة هاجر إلی النجف الأشرف و مکث بها أربع سنوات متتلمذا فی الفقه و الاصول علی المولی محمد کاظم الآخوند الخراسانی و فی الفقه علی السید محمد کاظم الطباطبائی الیزدی. و کان یتمتع بذکاء وحدة ذهن مع جد فی التحصیل و مواصلة للدراسة. و من هذا نجده أحرز مقاما علمیا مرموقا اعترف بفضله معاصروه مع قصر أیام دراسته، فهو فی السادس عشرة من عمره یحضر درس والده خارجا و لا یدوم ذلک إلا اربع سنوات، فیکون مجموع تتلمذه فی الدروس العالیة نحو من ثمان سنین، یصرح المیرزا محمدحسین النائینی فی اجازته له باجتهاده و بلوغه مرتبة الاستنباط، و هذا یدل علی ذکاء وجد کما قلنا(6)
1) آقای محمدعلی آقائی خادم آیة الله حاج شیخ مهدی نقل می کند که: به همراه ایشان بر سر مزار مرحوم نقنه ای واقع در تکیه ی حاج محمد جعفر آباده ای داخل بقعه می رفتیم و ایشان می فرمود استاد من بوده است.
2) هدیه ی نجفیه، مطبوع ضمن گروهی از دانشمندان شیعه / 396.
3) نسبنامه ی الفت / مخطوط.
4) تاریخ علمی و اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر 3 / 172.
5) بل الخامس عشرة من عمره هو الصحیح کما مر فی تاریخ ولادته.
6) المسلسلات فی الاجازات 2 / 253.
