چنانکه ابوعلی درکتاب منتهی المقال میگوید جناب عبدالله مردی جلیل القدر و قلیل الروایت است، در کتاب کشف الغمه از مسند احمد بن حنبل از عبیدالله بن جعفر از حضرت علی بن ابیطالب علیه السلام مرویست که رسول صلی الله علیه و آله فرود «خیر نسائها خدیجه و خیر نسائها مریم«.
و هم در مسند از عبدالله بن جعفر مروی است که رسولخدای فرمود «امرت أن ابشر خدیجه ببیت من قصب لاصخب فیه و لا نصب» جوهری در صحاح اللغه میگوید قصب انابیب و نیهای از گوهر است و در حدیث است بشرت خدیجة ببیت فی الجنة من قصب و ابن اثیر در کتاب نهایة بهمین حدیث اشارت کند و گوید قصب در این حدیث بمعنی مروارید مجوف و واسع است مثل قصری منیف و در مجمع البحرین گوید من قصب ای من الجوهر.
و دیگر پاره ا حادیث است که درباره نص بر امامت امیر المؤمنین و ائمه طاهرین صلوات الله علیهم اجمعین از رسول خدای صلی الله علیه و آله روایت کرده است چنانکه عنقریب در ذیل احتجاجات آن جناب اشارت میرود و دیگر از روایاتیکه از عبدالله بن جعفر کرده اند و صاحب اغانی یاد کرده است اینست که گفت رسول خدای صلی الله علیه و آله را نگران شدم که بطیخ را بارطب ماکول همیداشت.(1)
1) در کتاب تهذیب شیخ طوسی در باب اسعار و در باب تلقی رکبان و باب حکره از او حدیث میکند، و در کافی باب ما جاء فی الاثنی عشر از او حدیثی یاد شده که در باب احتجاج خواهد آمد.
