زمان مطالعه: < 1 دقیقه
زمانی که کاروان اسرا به بعلبک رسید، قاسم بن ربیع، والى آن‌جا دستور داد، تا شهر را آذین بستند و با تعداد زیادی دف و ناى و چنگ و طبل سر امام حسین علیه‌السلام را به شهر بردند.
حضرت زینب سلام‌الله‌علیها پرسید: » نام این شهر چیست؟»
گفتند: «بعلبک.»
حضرت فرمود:
«أَبَادَ اللَّهُ تَعَالَى خضراتهم وَ لاَ أُعَذِّبُ اللَّهِ شَرَابِهِمْ وَ لاَ رَفْعَ أَیْدِی الظَّلَمَةِ عَنْهُمْ فَلَوْ أَنَّ الدُّنْیَا کَانَتْ مَمْلُوَّةٌ عَدْلًا وَ قِسْطاً لِمَا أَنَا لَهُمْ إِلَّا ظُلْماً وَ جَوْراً؛ (1)
خداوندا! گیاهان و نباتات آنها را نابود کن و آب آن‌جا را ناگوار ساز و حتی اگر تمام دنیا را عدل و قسط پر کرد، ستم‌کاران را بر آنها مسلط فرما.»
دعای آن حضرت مستجاب شد و آن کاخ با عظمت دگرگون شد.
1) موسوعة الامام الحسین علیه‌السلام، ج 6، ص 273.
