یکی دیگر از صفات حسنه ی انسان های برتر، مقدم داشتن دیگران بر خود است. امام علی
(علیه السلام) فرمود: «الایثار أعلی الایمان«(1)؛ ایثار، بالاترین درجه ایمان است. و فرمود: «الایثار أعلی الاحسان«(2)؛ ایثار برترین احسان است.
زینب در این صفت نیز گوی سبقت را از دیگران ربوده است. او برای حفظ جان دیگران، خطر را به جان می خرید و در تمام صحنه ها، دیگران را بر خود مقدم می داشت. او در ماجرای کربلا حتی از سهمیه ی آب خویش استفاده نمی کرد و آن را نیز به کودکان می داد. در بین راه کوفه و شام، با این که خود گرسنه و تشنه بود، ایثار را به بند کشیده و آن را شرمنده ساخت. امام زین العابدین (علیه السلام) می فرمود: «آن ها کانت تقسم ما یصیبها من الطعام علی الاطفال لان القوم کانوا یدفعون لکل واحد منا رغیفا من الخبز فی الیوم و اللیلة«(3)؛ عمه ام زینب [در مدت اسارت]، غذایی را که به عنوان سهمیه و جیره می دادند، بین بچه ها تقسیم می کرد، چون در هر شبانه روز به هر یک از ما یک قرص نان می دادند.
او سختی ها و تازیانه ها را به جان خود می خرید و نمی گذاشت بر بازوی کودکان اصابت کند.
1) میزان الحکمة، ج 1، ص 4.
2) میزان الحکمة، ج 1، ص 4.
3) ریاحین الشریعة، ج 3، ص 62.
