ابن زیاد روی به آن حضرت نمود و گفت: شکر خدایی را که شما را رسوا کرد و دروغ های شما را آشکار ساخت.
حضرت زینب علیهاالسلام فرمود: «انما یفتضح الفاسق و یکذب الفاجر و هو غیرنا«. فاسق آن کسی است که رسوا شد و دروغگو، شخص بدکار است و او کسی غیر از ماست.
ابن زیاد گفت: رفتار خدا را با برادر و خاندانت چگونه دیدی؟
حضرت زینب علیهاالسلام فرمود: «ما رأیت الا جمیلا، و هؤلاء قوم کتب علیهم القتال فبرزوا الی مضاجعهم و سیجمع الله بینک و بینهم فتحاج و تخاصم فانظر لمن یکون الفلج یومئذ؟ هبلتک امک یابن مرجانة؟«.
جز زیبایی چیز دیگری ندیدم، اینان کسانی بودند که خداوند شهادت را برایشان رقم زده بود، و آنان نیز به سوی خوابگاه و آرامگاه ابدی خود شتافتند و به همین زودی ها، خداوند میان تو و آنان را جمع خواهد کرد و آنان با تو مخاصمه خواهند نمود، در آن دادگاه بنگر که پیروز واقعی چه کسی است؟! مادرت در عزایت گریه کند، ای پسر مرجانه.
ابن زیاد به حدی به خشم آمد که کمر به قتل حضرت زینب علیهاالسلام بست،
عمرو بن حریث خطاب به آن ملعون گفت: او زن است و کسی زن را به خاطر گفتارش مؤاخذه و کیفر نمی کند.
ابن زیاد به حضرت زینب علیهاالسلام فرمود: خداوند دل مرا از کشتن حسین و خاندان تو که مردمی سرکش بودند، شفا بخشیده و شاد نمود.
حضرت زینب علیهاالسلام فرمود: «لعمری لقد قتلت کهلی و قطعت فرعی و اجتثثت اصلی فان کان هذا شفاءک؛ فقد اشتفیت«.
به جان خودم سوگند می خورم، که تو بزرگ خاندان مرا کشتی و ریشه ی مرا خشکاندی. اگر دل تو با این چیزها شفا می یابد، پس به تحقیق شفا یافتی.
ابن زیاد گفت: این زن چه موزون و با قافیه سخن می گوید، به جان خودم سوگند که پدرش نیز مردی شاعر و قافیه پرداز بود!
حضرت زینب علیهاالسلام فرمود: «یابن زیاد، ما للمرأة والسجاعة؟ ابن زیاد، زن را با سجع و قافیه چه کار است؟ (1)
1) لهوف سید بن طاووس، ص 217.
