و اما القاب آن محترمه، مکشوف باد؛ لقب آن است که دلالت بکند بر مدح یا ذم، و حکمت وضع آن در کتب معلوم شد، پس چون این محبوبة الله دارای هر گونه کمال و صفات جمال بوده و بیان عاجز و بیان قاصر از تقریر و تحریر اندکی از بسیار و یکی از هزار از فضایل و فواضل آن مکرمه [است].
الا ان ثوبا خیط من نسج تسعة
و عشرین حرفا عن معالیه قاصر
ولی چه خوش گفته اند: «گنجشک قدر همت خود بال و پر زند» لذا بعضی از الفاظی را که برای آن مخدره وضع نموده ذکر نماییم و بعضی از آن ها را در ضمن خصایص آتیه شرح داده باشیم. پس القاب آن مکرمه از این قرارند:
صدیقه الصغری، العصمة الصغری، ولیة الله العظمی، ناموس الکبری، الراضیة بالقدر و القضاء، امینة الله، عالمة غیر معلمة، فهمة غیر مفهمة، محبوبة المصطفی، قرة عین المرتضی، نائبة الزهرا، شقیقة الحسن المجتبی، شریکة الحسین سیدالشهدا، زاهدة، فاضلة، عاقلة، کاملة، عاملة، عابدة، محدثة، مخبرة موثقة، کعبة الرزایا، مظلومة وحیده، عقیلة القریش، الباکیة الفصیحة و البلیغة و الشجاعة، عقیلة خدر الرسالة، رضیعة ثدی الولایة، روحی و ارواح العالمین فداها.
