حضرت زینب سلام‌الله‌علیها در خانواده وحی و رسالت از محبوبیت خاصی برخوردار بود، تا جایی که همگی مطیع اوامر او بودند، در این میان شخصی که بیشتر از همه به وی علاقه داشت، حضرت امام حسین علیه‌السلام بود، البته اسناد بسیاری نشان می‌دهد که این علاقه و رابطه، متقابل بود.
این احترام، تنها به دوران بزرگسالی حضرت زینب سلام‌الله‌علیها منحصر نمى‌شد، بلکه از همان دوران نوجوانى و حتى خردسالى نیز بین آنان وجود داشته تا جایی که زینب سلام‌الله‌علیها در گهواره نیز، هر گاه برادرش حسین علیه‌السلام از نظرش غایب مى‌شد، گریه و بى‌قرارى مى‌نمود و هنگامى که دیده‌اش به جمال دل‌آراى حسین علیه‌السلام مى‌افتاد، خوشحال و خندان مى‌شد. (1)
این علاقه رفته رفته به جایی رسید که علی علیه‌السلام در شرط ضمن عقد زینب سلام‌الله‌علیها، شرط همراهی این دو را در هر سفری مطرح کرد و عبدالله بن جعفر نیز پذیرفت. (1) زینب سلام‌الله‌علیها حتی در بزرگسالی، نیز قبل از هر نماز، نخست به چهره حسین(ع ) نگاه مى‌کرد و سپس نماز مى‌خواند. (2)
1) ریاحین الشریعه، ذبیح‌الله محلاتی، ج3، ص41.
2) ریاحین الشریعه، ذبیح‌الله محلاتی، ج3، ص42.
